خوشنویسی یک هنر است که با تقویت مهارت های نوشتاری می توان به آن رسید؛ اما برخی از افراد با بی توجهی به این اصل، خود را از داشتن دست خطی زیبا محروم می کنند. دست خط زیبا ضمن ارتقا شخصیت افراد، جایگاه اجتماعی آن ها را نیز ثبات می بخشد.
شاید برخی از افراد بر این تصور باشند که خوش خطی تنها در کشور ما اهمیت دارد و در سایر مجامع به آن توجه ویژه ای نمی شود. در صورتی که حقیقت خلاف این است! خوش نویسی یک هنر همه گیر است که از دیرباز با کیفیت های متفاوت در سرتاسر جهان وجود داشته است. البته قطعا در ایران که مهد تمدن، فرهنگ و هنر است بیش از سایر مناطق جهان به آن پرداخته می شود زیرا از دیرباز در ایران اسلامی به هنر و خوش نویسی توجه ویژه ای می شده است؛ از طرفی دیگر خوشنویسی در مشرق زمین ظهور پیدا کرده است و در همان جا رشد و تعالی یافته است؛ به نوعی می توان گفت: بیشترین پیشرفت را در این بخش داشته است. خوش نویسان ما از گذشته بر این باور بودند که با نوشتاری زیبا، می توانند بر محتواهای خاص، نقش و قالبی زیبا بزنند. میر علی تبریزی و میرعماد دو تن از برجسته ترین و ماهر ترین خطاطان ایرانی به شمار می روند که با دیدن هنر آن ها، روح و جسم بیننده جانی تازه می گیرد. از ایران و فرهنگ آن که بگذریم، می توانیم بگوییم خوشنویسی هنری است که تقریبا در تمامی تمدن ها و فرهنگ ها به ان اهمیت داده می شود که بی درنگ اشکالی از آن را می توان در فرهنگ ها و ملل مختلف دید که برخی از آن ها قدمتی دیرینه دارند. در ادامه قصد داریم تا جایگاه خوشنویسی در سایر ملل را بیان کنیم؛ پس همراه ما باشید.
واژه خوشنویسی از قرن پانزدهم میلادی به دایره لغات لاتینی اضافه شد اما در آن زمان، عموم مردم شناخت و درک مناسبی از آن نداشتند. رفته رفته (از قرن نوزدهم میلادی) هنر خطاطی جایگاه متفاوتی در کشورهای اروپایی پیدا کرد و هنرمندان کمابیش به آن پرداختند. ترکیه نیز یکی از کشورهایی است که به هنر خوش نویسی به صورت حرفه ای می پردازد. عبد الرحمن حلمی یکی از از خوش نویسان مطرح عثمانی است که از دوران کودکی به شاگردی و کسب هنر روی آورد و هم اینک نام وی به عوان یکی از هنرمندان و خوشنویسان مطرح ترکیه ای در سرتاسر جهان می درخشد.
در اروپا نیز از دیرباز به هنر خطاطی و خوش نویسی پرداخته می شد و نمونه های آن را می توان در کتیبه های رومی و یا نسخ خطی به جای مانده مشاهده کرد. به طور کلی در اروپا به خوشنویسی به عنوان یک هنر مطرح و مهم توجه نمی شده است، بلکه یک هنر فرعی به حساب می آمد که بیشتر در مرکر توجه محافل طلاب و افراد فرهنگی و فرهیخته قرار داشت. چین یکی دیگر از کشورهایی است که از زمان های دور به هنر خوشنویسی توجه می کرد. همان طور که می دانید خط چینی، مجموعه ای از اشکال انتزاعی است که با بهره گیری از آن، احساسات و مفهوم مورد نظر انتقال می یابد. هم اینک نمونه هایی از نسخ خوش خطی در چین موجود است که بیانگر وجود اهمیت خوش خطی از زمان های گذشته در این کشور است.
در مجموع می توان گفت هنر خوشنویسی از دیرباز در خاور دور ظهور پیدا کرد و در کنار سایر هنرهای موجود به آن پرداخته شد. اگر چه این هنر غالبا در معرض توجه متولیان امور دینی بوده است؛ اما در همان سال ها توانست سیر صعودی و رشد چشم گیری در کنار هنر نقاشی داشته باشد. هم اینک هم خطاطی و خوشنویسی در سرتاسر جهان (خصوصا در مشرق زمین) به جایگاه و ارزشی رسیده است که همگان برای کسب آن به شور و اشتیاق آمده اند.
